Hoe Fahrie werd bevrijd van een leven in de duisternis testing
Wat doet het met je, als je continu bang bent? Waar ga je heen, als je je nergens meer veilig voelt? Wat doe je, als je geen hoop meer hebt? Lees het verhaal van de Albanese Fahrie*, slachtoffer van huiselijk geweld, die op een bijzondere manier weer hoop vond.31 december 2024
Albanië is een conventioneel land waar de rechten van de man nog altijd veel belangrijker zijn dan die van de vrouw. Deze mentaliteit heeft veel huiselijk geweld tot gevolg. Zo ook in het geval van Fahrie. Haar familie en vrienden wisten dat de dader haar eigen man was, maar ze raadden Fahrie aan om het geweld te accepteren. Zoals zoveel slachtoffers van huiselijk geweld in Albanië, kon ze nergens anders naartoe.
Ik leefde, maar het voelde of ik dood was
Fahrie herinnert het zich nog goed: ‘De klappen waren zo hard dat ik me niet meer kon bewegen na afloop. Ik leefde, maar het voelde alsof ik dood was. Onze financiële situatie was slecht. Mijn man was een zware drinker èn gokker, en hij verdiende geen geld voor zijn gezin. Op een dag besloot hij om in Italië te gaan werken, maar hij bleef me bedreigen aan de telefoon.’
Fahrie is 40 en woont op het platteland van Albanië. Ze is 16 jaar geleden getrouwd en heeft 2 kinderen, Ana (14) en Oni (6). Ze wonen in twee kamers in een huis dat ze delen met de familie van haar man. Vanaf het begin van hun huwelijk, heeft Fahrie fysiek en emotioneel geweld moeten doorstaan. Niet alleen van haar man, maar ook van haar schoonmoeder. Ze leefde constant in angst.
Ik voelde een liefde die ik nooit eerder had gevoeld
Fahrie was de wanhoop nabij en had meerdere zelfmoordpogingen gedaan. Maar toen ontmoette ze iemand, waardoor haar leven nooit meer hetzelfde was. Fahrie vertelt: ‘Op een dag zat ik radeloos voor ons huis. Een vrouw zag me en vroeg of ik hulp nodig had. De vrouw vertelde me over Zending over Grenzen.’
Niet veel later werd Fahrie’s familie aangemeld voor het gezinssponsorprogramma van Zending over Grenzen. ‘Toen ik Arjana, onze gezinscoach, voor het eerst ontmoette, voelde ik een liefde die ik nooit eerder had gevoeld’, vertelt Fahrie. ‘Ze wist niets van mijn ellende, maar ze zei tegen me dat ik het aankon, ondanks de situatie waarin ik zat. Dat God weet wat er in ons leven omgaat en dat Hij trouw is. Ze zei dat Hij andere mensen gebruikt om mij en mijn familie te zegenen. Die woorden raakten mijn hart.’
Ik veranderde van binnen
Arjana kwam vaak bij Fahrie en haar kinderen langs om samen te bidden en haar te bemoedigen. Fahrie leerde steeds meer over God en werd lid van een Bijbelstudiegroep voor vrouwen. Fahrie begon zich steeds sterker te voelen in en door haar geloof in God. Ze zegt: ‘De situatie met mijn man veranderde niet, maar ik veranderde zelf van binnen. Ik begon te snappen dat ik moest leven en niet moest sterven, voor mijn kinderen en voor mezelf. Ik bid voor mijn man, in de eerste plaats om te proberen om de boosheid die ik nog steeds voel naar hem toe, achter me te laten. Mijn man woont nog steeds in Italië en ik blijf bidden dat we ooit als een gezegend gezin samen mogen wonen in de toekomst.’
