Olena en haar gezin woonden in de regio Donetsk toen de oorlog uitbrak in 2022. “Het gebied waar ze woonden veranderde in oorlogsgebied dus besloten ze halsoverkop te vluchten met de broer en moeder van Olena. Ze hadden alleen wat eten en belangrijke papieren ingepakt. Olena zegt: “We hadden niet eens warme kleding ingepakt. We hoopten dat de oorlog niet lang zou duren. Nadat we gevlucht waren, hebben we op verschillende opvangplekken gezeten. Uiteindelijk vonden we een permanentere plek in een oud huis in het westen van Oekraïne zonder faciliteiten, maar in ieder geval waren we veilig daar.”

Verlamd van binnen

In eerste instantie leek Karina alles over zich heen te laten komen, maar van binnen was ze verlamd van angst. Door de oorlog in Oekraïne is meer dan de helft van alle kinderen zijn of haar huis kwijt geraakt, maar ook vrienden, spullen en school. Ongeveer 1,5 miljoen kinderen in Oekraïne loopt het risico op depressie, angst, PTSS en andere mentale problemen, met ernstige gevolgen voor de lange termijn. Karina vertelt: “Toen we ons huis achterlieten, verloor ik ook mijn vrienden en mijn alledaagse leven. Eigenlijk ben ik ook een deel van mezelf verloren. Mijn ouders proberen me te begrijpen en me te steunen en daar ben ik blij om. Maar ik voel me nog steeds alleen. Ik had hier geen vrienden van mijn eigen leeftijd om tijd mee door te brengen, of te praten over problemen. Ik had heimwee en miste mijn familie en vrienden heel erg.”