Na hun verhuizing naar een plattelandsgemeente in het westen van Albanië, bleven de problemen van Daniela en Armado helaas bestaan. Ze hadden nog steeds moeite om werk te vinden en konden hun kinderen niet voorzien van basale voorzieningen, zoals eten en warme kleding. Terugkijkend herinnert Daniela zich dat ze zelfs niet meer kon lachen. Ze was zo vervuld van boosheid en verdriet en zat vast in een oneindige opeenstapeling van problemen. Hun oudste zoon Engjell (15) vertelt: “Ik herinner me het beeld van mijn moeder die in tranen was en alleen maar mopperde omdat ik dingen verkeerd deed.

Ontmoedigd

Armado vertelt: “Als vader van de familie vond ik het heel moeilijk om mijn gezin te onderhouden terwijl ik werkloos was. Ik raakte er heel erg ontmoedigd door. Thuis was er dagelijks ruzie en onenigheid, waardoor ik niet echt meer graag thuis bij mijn gezin was. Gelukkig veranderde er veel toen dit gezin met ons in aanraking kwam. Een mede-gelovige van onze lokale gezinscoach Arjana, vertelde haar over een vrouw bij haar uit de buurt die in de problemen zat. Ze vroeg haar of zij het gezin kon helpen. Arjana ging bij de familie langs en bracht vanaf toen veel tijd met hen door. Ze bracht regelmatig voedselpakketten en andere benodigdheden voor hen mee en bood het gezin de nodige bemoediging en emotionele steun.