Anna (14) is samen met haar familie gevlucht uit Oost-Oekraïne. Ze wonen nu in een vervallen, oud huis in het noordwesten van Oekraïne dat ze delen met andere gevluchte gezinnen. Over een tijdje is het weer Kerst, maar de feestdagen lijken thuis te horen in een heel ander leven – een leven dat het gezin verloren is. Meer dan 3,7 miljoen mensen in Oekraïne zijn gevlucht en velen van hen hebben elke dag te maken met trauma, armoede en onzekerheid. Het huis, het dorp en het vredige leven waar Anna ooit thuishoorde, zijn allemaal verwoest.

Verlies en onzekerheid

Anna’s moeder Oksana vertelt: “Ik weet nog hoe ik me voelde toen ik vanuit de evacuatiebus uit het raam keek naar de plek waar ik en mijn kinderen opgegroeid zijn. Het was een ongelooflijk zwaar gevoel van verlies en onzekerheid.” Eerst werden haar kinderen geëvacueerd naar een tijdelijke opvangplek. Ze maakten zich veel zorgen over hun moeder, vooral in de periode toen er geen telefonisch contact mogelijk was. Later kon Oksana zelf ook vluchten en werd ze weer met haar kinderen herenigd. Oksana vertelt: “Toen we weer bij elkaar waren, wilden de kinderen me lange tijd niet loslaten. Ze voelden zich zo onzeker.” Anna vertelt: “Het is lastig. Het is moeilijk om aan mensen die niet hetzelfde hebben meegemaakt, uit te leggen wat ik voel.” Gezinnen zoals dat van Anna zijn extreem kwetsbaar omdat ze worstelen met armoede, trauma en verlies en omdat vluchten en integreren in een nieuwe gemeenschap niet makkelijk is.