Muamera (40) is door haar ouders altijd aangemoedigd om hard te leren en naar de universiteit te gaan. Nadat ze haar diploma gehaald had, was het haar droom om lerares te worden. In Bosnië en Herzegovina komen dromen helaas slechts zelden uit. Muamera legt uit: “Het is moeilijk om te leven in een land met gebrek aan banen, onzekerheid, corruptie en vriendjespolitiek.” Ze vertelt dat ze lange tijd bitter is geweest. Als haar wieg ergens anders had gestaan, was ze misschien wel lerares geworden. De werkeloosheidscijfers zijn heel hoog in Bosnië en Herzegovina, waardoor mensen hun heil in het buitenland zoeken.

Levens getekend door angst en onzekerheid

Muamera en haar man Senad (43) waren nog maar tieners toen de oorlog uitbrak in 1992. Hun zorgeloze jeugd eindigde abrupt en hun levens stonden ineens in het teken van angst en onzekerheid. Op zijn 16e vocht Senad als soldaat mee in een oorlog die berucht was om zijn gruwelijkheden. Toen Senad na de oorlog last kreeg van nachtmerries, angsten en oncontroleerbare gedachten, heeft hij medische hulp gezocht. Hij werd gediagnosticeerd met PTSS (post traumatische stress stoornis). Senad vindt af en toe werk, maar nooit iets vasts om de financiële zekerheid voor zijn gezin te waarborgen. Toen Senad destijds zijn tijdelijke baan kwijt was en Muamera nog geen werk gevonden had, klopte het stel wanhopig bij ons aan.