Olena groeide op in een stadje in het oosten van Oekraïne, waar ze opgroeide, een baan had, trouwde en een gezin stichtte. Haar oude woonplaats ligt nu in puin, nadat het onder zwaar vuur kwam te liggen. De meeste inwoners vluchtten ze snel ze konden en toen hun straat zwaar gebombardeerd werd, is Olena ook gevlucht met haar twee dochters. Ze zochten onderdak in een naburige plaats, in de hoop dat ze op korte termijn weer naar huis konden. Twee weken later ontvingen ze het hartverscheurende bericht dat Olena’s man omgekomen was bij een explosie in hun tuin.

Gevoel van wanhoop

“Ik voelde me verschrikkelijk hopeloos. We konden niet eens afscheid nemen van zijn lichaam. Ik wist dat ik mijn kinderen op de eerste plek moest zetten. Mijn oudste dochter leed heel erg onder het verlies van haar vader: ze trok zichzelf terug, stopte met praten en gedroeg zich agressief. Ik voelde me gebroken. Het gevoel van wanhoop werd alsmaar groter. We hadden slechts 1 koffer met wat spullen en onze papieren. Ons huis en al onze bezittingen waren verbrand.” Ze vluchtten naar het noorden, maar geld voor een huis hadden ze niet. Maar toen Olena daar naar de lokale kerk ging, regelden de kerkgangers een huisje waar ze gratis in konden. Onze medewerker Oleksandr, die ook lid is van deze kerk, vertelt dat hij het gezin in contact bracht met Zending over Grenzen. Sindsdien krijgt het gezin steun van ons.